De diploma's van Isala van Diest, de eerste vrouwelijke arts van België, zijn in het stadsarchief van Leuven tentoongesteld. Historici ontdekten de diploma's, die dateren van eind 19e eeuw, bij toeval in het stadsarchief.

Isala van Diest werd in 1842 geboren in Leuven, als dochter van de Leuvense stadsarts. Net als haar vader wilde ze arts worden, maar als vrouw werd ze geweerd van het hogere secundair onderwijs. Haar humaniora voltooide ze daarom in Bern in Zwitserland. Omdat de rector van de KU Leuven haar nadien weigerde in te schrijven aan de medische faculteit, trok ze opnieuw naar het buitenland. In 1879 behaalde ze aan de Universiteit van Bern haar diploma van doctor in de geneeskunde.

Ook met dat diploma op zak mocht Van Diest niet aan de slag als arts in België. Het duurde nog tot november 1884 vooraleer een Koninklijk Besluit werd uitgevaardigd dat haar het recht gaf om haar beroep in België uit te oefenen. Voordien was ze ook nog naar Londen verhuisd om daar te gaan werken.

"Ze heeft zichzelf een weg naar haar carrière als arts geknokt", vertelt schepen van Cultuur Bert Cornillie (Vooruit). "Ze was een echte gangmaker, een voortrekker op vlak van vrouwenrechten. Ze deed dat overigens niet enkel voor zichzelf, maar ze heeft ook gevochten voor de rechten van kwetsbare vrouwen."

De diploma's zijn tentoongesteld in het stadsarchief van Leuven, in het gebouw van de stedelijke bibliotheek Tweebronnen in de Rijschoolstraat, naar aanleiding van Internationale Vrouwendag op 8 maart. Publiek is elke weekdag welkom van 9 tot 13 uur, nog tot en met 14 maart. Op donderdag 6 maart kunnen bezoekers ook 's avonds langskomen: die avond houdt cardiologe Berlinde von Kemp een lezing over hart- en vaatziekten bij vrouwen, ook naar aanleiding van Internationale Vrouwendag.

De documenten zijn bij toeval ontdekt door historici van de stad. Pas relatief recent worden schenkingen en gedoneerde archieven nauwkeurig geanalyseerd. "Isala van Diest kwam uit een Leuvense familie, dus het is niet zo gek dat we het hier terugvinden, maar we weten niet hoe de documenten hier zijn terechtgekomen", vertelt Rebecca Gysen, diensthoofd erfgoed en archief. "Wellicht is het door nazaten van de familie gedoneerd aan het stadsarchief, maar we weten ook niet hoe lang het al in ons bezit is."