De hongerstakende sans-papiers gedwongen opnemen? Dat denkspoor werd gelanceerd door enkele politici, maar juridisch en deontologisch is dat zeer twijfelachtig, zeggen zowel Orde-ondervoorzitter Michel Deneyer als professor gezondheidsrecht Tom Goffin in De Tijd.

Onder meer CD&V-voorzitter Joachim Coens pleitte er op Twitter voor om de hongerstakers ‘desnoods gedwongen’ op te nemen en medische hulp te geven, daarin bijgetreden door Bianca Debaets (CD&V) en MR-politicus David Weytsman. Enige dossierkennis dienaangaande is hen blijkbaar vreemd.

Tom Goffin, professor gezondheidsrecht (UGent) zet de puntjes op de i door nog eens duidelijk het verschil te onderstrepen tussen gedwongen opnames voor psychiatrische patiënten en andere burgers. "Je kunt die procedure niet zomaar toepassen op hongerstakers. Een hongerstaker is niet geestesziek", luidt het. Een stelling die artsen maar al te goed bekend is.

"Iemand gedwongen behandelen is in principe niet mogelijk, zolang de patiënt wilsbekwaam is. Een wilsbekwame patiënt heeft het recht om geïnformeerd toe te stemmen met een behandeling, maar ook om die te weigeren. De arts heeft een beetje interpretatieruimte als iemand buiten bewustzijn raakt. Dan is de patiënt niet wilsbekwaam en dus niet in staat om een behandeling te aanvaarden of te weigeren.'

'In zo’n geval handelt een arts in principe in het belang van de patiënt", gaat Goffin verder. Als een hongerstaker vooraf een negatieve wilsverklaring schreef, is elke interpretatieruimte sowieso van de kaart geveegd. Al geeft Goffin wel toe dat de arts niet noodzakelijk juridisch veel riskeert zolang de patiënt niet kan aantonen dat een ongewenste behandeling schade veroorzaakte.

Michel Deneyer, ondervoorzitter van de Orde der Artsen, trekt de vergelijking met een getuige van Jehova die een bloedtransfusie weigert. Ik heb dat al meegemaakt: ik had een jonge patiënt, die met een simpel zakje bloed volledig had kunnen herstellen. Maar hij weigerde. Dan voel je je als arts nog maar klein", getuigt hij in De Tijd.

"De hongerstakers zijn meestal ook heel jonge mensen, die nog een heel leven voor zich hebben. Het moet voor elke arts enorm zwaar zijn om hen te zien aftakelen. De deontologie kan misschien een poortje zijn, maar in de Belgische wetgeving is het zelfbeschikkingsrecht van de patiënt een hoog goed."

Dr. Deneyer ziet niet direct een mogelijkheid om de hongerstakers te behandelen als ze niet willen.