"Ik kon niet begrijpen waarom ze dood zou kunnen gaan. (..) We waren ervan overtuigd dat ze geen derde handtekening (voor de euthanasieprocedure, nvdr.) ging krijgen." Dat zei Sophie Nys voor het hof van assisen over haar zus Tine, die in 2010 euthanasie kreeg. "Tine is niet menswaardig gestorven. Dat was de bedoeling maar dat is heel erg mislukt."

Assisenvoorzitter Minnaert vroeg de zus wanneer ze vernomen had wat Tine van plan was. "Ik heb telefoon gekregen van mijn zus Lotte, dat Tine euthanasie wou plegen. Ik was zodanig verbouwereerd. Ik dacht euthanasie, dat kan alleen als je terminaal ziek bent. Ik voelde me helemaal geblokkeerd. Ik herinner mij, ik wou zelf gewoon doodgaan op dat moment", zei de getuige emotioneel.

"We zijn met Tine bij huisarts op consultatie gegaan. Ik was toen echt boos, ik zei dat dat toch niet kon (euthanasie krijgen, nvdr.). We hebben toen wel een sterk signaal gekregen van de huisarts dat dat niet ging lukken. (..) Ik kende de wet niet. Tine zei dat ze drie handtekeningen nodig had. Twee had ze er al, een derde nog niet", vertelde Sophie Nys.

'Tunnelvisie'

De getuige toonde ook foto's van de zussen in de laatste maanden voor Tine haar dood. "We wisten toen al wat haar plannen waren. Als familie hebben we meerdere pogingen ondernomen om met haar te praten, bij haar te zijn. Het was pijnlijk dat de sterke band die we hadden, onder de vier kinderen als volwassenen, dat die de laatste maanden kapot is gemaakt. (..) Ze heeft zo afgezien de laatste maanden. Ze was in een tunnelvisie terechtgekomen. Ze was zo bezig met die euthanasie administratief in orde te krijgen. (..) Ze werd gevraagd in haar omgeving om erover te praten, om euthanasie wegens psychisch lijden uit de taboesfeer te halen."

De zus verwees naar ook naar de periode dat Tine haar bezittingen uitdeelde. "Ze belde me en zei 'wil je mijn design wasmand'? Ik antwoordde 'nee, ik wil die wasmand niet, ik wil u'. Ik kon niet begrijpen waarom ze dood zou kunnen gaan. (..) Die nieuwe diagnose autisme, dat gaf me op de een of andere manier hoop. Er was nog zoveel werk nodig. Ze zeiden echter dat ze uitbehandeld was. (..) We waren ervan overtuigd dat ze geen derde handtekening ging krijgen. Ze had zoveel levenslust en kracht om te leven. Mensen kunnen uit diepe putten kruipen en hun leven opbouwen. Tine was voor ons zo'n voorbeeld."

'Niet menswaardig gestorven'

Sophie Nys stelde dat ze na de euthanasie op zoek ging naar antwoorden. "Het was absoluut niet te bedoeling om een proces te starten, dat wil ik benadrukken. Ik heb eerst geprobeerd inzicht te krijgen in het medisch dossier van Tine. Ik dacht daar gaat iets instaan dat ik niet weet. (..) Ik wou een objectief standpunt van wat er gebeurd was. Het idee van een proces en het gerecht was heel intimiderend. (..) Ik ben blij dat menswaardig sterven kan in België en binnen bepaalde omstandigheden. Tine is niet menswaardig gestorven. Dat was de bedoeling maar dat is heel erg mislukt", zei de getuige.