Alain Maron (Ecolo) is de nieuwe minister van Milieu en Klimaat, Sociale Integratie en Gezondheid in de Brusselse regering. Hij is vastberaden om alle Brusselaars kwaliteitsvolle gezondheidszorg aan te bieden.

Wat is uw ‘verhouding’ met huisartsen en specialisten?
Mijn beste vriendin is een arts, een huisarts. Dat maakt dat ik meer weet van huisartsgeneeskunde dan van de gespecialiseerde geneeskunde. Maar in het algemeen hecht ik veel belang aan de versterking van de eerste lijn en het creëren van netwerken tussen de sociale en de gezondheidssector en de samenwerking tussen de eerste lijn en specialisten en ziekenhuizen.

Waarom koos u voor Gezondheid?
Ik zou het anders stellen. Waarom kiezen voor Sociale Integratie en Gezondheid? Tot op vandaag waren de beide materies in Brussel verspreid over vier ministeries. Maar de twee dimensies zijn nauw met elkaar verbonden, vooral in Brussel waar er nog te veel armoede is. Wij willen werken aan een geïntegreerd Brussels gezondheidsplan.

Wat zijn uw belangrijkste doelstellingen in de gezondheidszorg?
zoals ik al zei, zijn er tal van factoren die een invloed hebben op de gezondheid, van huisvesting tot werkgelegenheid. En als minister van Milieu zal ik bijzondere aandacht besteden aan de gezondheid van het milieu. Het is belangrijk dat de gezondheid present is op alle politieke niveaus.  Brussel is een jonge stad en daarom moet er werk gemaakt worden van preventie, diagnostiek en vroegtijdige interventies bij jongeren van nul tot 25 jaar. En ik zal er ook over waken dat de oudere bevolking in Brussel gezond ouder kan worden.

Wat is uw houding inzake ‘de geneeskunde’?

Als ik aan geneeskunde denk, denk ik vooral aan alle vrouwen en mannen die in ‘de geneeskunde’ werken, vaak in moeilijke omstandigheden en met lange werkdagen, veel stress en veel verantwoordelijkheden. Technologie is belangrijk in de geneeskunde, maar het belangrijkste zijn de werknemers.

Gaat u alle ziekenhuisinstellingen contacteren?  
Ik geloof in werk op het terrein en in de mensen die er dag in dag uit werken. Natuurlijk wil ik kennis maken met het hele ziekenhuismilieu. Bijvoorbeeld ook met urgentieartsen die onder immens veel druk staan. Maar ik wil iedereen contacteren en ontmoeten die bijdraagt tot de gezondheid van alle Brusselaars.  

Hoe belangrijk zijn publieke ziekenhuizen voor u?
De universele toegang tot kwaliteitsvolle geneeskunde is ontzettend belangrijk. In dit verband moet het samenbrengen van ziekenhuizen worden aangemoedigd en moet de universele en niet-discriminerende toegang (ook op financiële basis) op het hele regionale grondgebied een realiteit zijn. Daarnaast moeten er erkenningsnormen komen voor ziekenhuisnetwerken inzake zorgkwaliteit, financiële en geografische toegankelijkheid voor alle Brusselaars en sociaal overleg.

Hoe kan de eerste lijn in Brussel beter uitgebouwd worden?  
Het aanbod van eerstelijnsgezondheidswerkers is belangrijk voor het Brussels Gewest, maar het heeft de neiging om te verzwakken, net zoals dat het geval is bij huisartsen. Er is nog geen tekort, maar er zijn wel verontrustende signalen. We moeten er voor zorgen dat de regio beschikt over de nodige professionele zorgverstrekkers die adequaat verdeeld zijn over de hele regio. Daarom is het van groot belang om multidisciplinaire groepspraktijken te ondersteunen, zoals bijvoorbeeld wijkgezondheidscentra.

Wat is uw standpunt inzake de numerus clausus?
Ik ben voor het afschaffen van de numerus clausus. Er is geen evenwichtige verdeling in dit land. Het aanbod van medische zorg verstrekt door huisartsen en specialisten is niet goed doordacht. Er is een gebrek aan complementariteit tussen de eerste lijn en de gespecialiseerde zorg en ziekenhuizen. En de ziekenhuizen ondervinden moeilijkheden om in bepaalde diensten voldoende specialisten aan te werven of te behouden.

Wat vindt u van de acties van de ‘blouses blanches’?
Ik ben 100% solidair met de beweging en met hun eisen. Tijdens de laatste legislatuur werden we constant geconfronteerd met slechte beslissingen van de federale regering wat de loopbanen en de valorisatie van belangrijke beroepen betreft. De personeelsnorm in Belgische ziekenhuizen is één verpleegkundige voor elf patiënten, terwijl die norm in andere landen en volgens internationale aanbevelingen één verpleegkundige voor acht patiënten per 24 uur bedraagt. Daarnaast pleit ik er ook voor dat verpleegkundigen deel uitmaken van de beslissingsorganen in ziekenhuizen.

Is preventie een prioriteit?
Voor mijn partij maakt preventie deel uit van de prioriteiten. Zo zal ik werk maken van een betere coördinatie tussen de politiek inzake opsporing en vaccinatie via een uniek Brussels centrum.