Het gaat goed met de mentale gezondheid van onze ouderen, zoals blijkt uit de dalende prevalentie van eenzaamheid onder hen. Dat het absolute aantal eenzame 55-plussers toeneemt, is zuiver te wijten aan de stijging van het aantal personen in de betrokken leeftijdsgroep.
Dat staat te lezen in het rapport van een onderzoek uitgevoerd op vraag van de Nederlandse overheid. Ouderen hebben tegenwoordig vaker een partner en een groter sociaal netwerk. Ze hebben meer vat op hun eigen leven.
Ten opzichte van de jongere leeftijdsgroepen worden ouderen nog steeds meer door eenzaamheid geplaagd, omdat factoren zoals het verlies van een partner en verschraling van de sociale contacten bij hen toenemen. Tussen 55 en 95 jaar loopt het aandeel matig eenzamen op van 18 naar 53%. Sterk eenzamen zijn gelukkig zeldzamer, maar ook hier zien we een stijging van 2 naar 9%.
Opmerkelijk is dat 85-plussers in een verpleeghuis (woonzorgcentrum bij ons) minder eenzaam zijn dan thuiswonende leeftijdsgenoten. Bovendien zijn mensen ≥ 85 jaar in een verpleeghuis minder eenzaam dan hun jongere medebewoners.
Uit het onderzoek blijkt ook dat eenzaamheid niet gelijk hoeft te staan met zich ongelukkig voelen. Slechts 2 à 4% van de eenzame ouderen voelt zich én sterk eenzaam én sterk ongelukkig. Die mensen hebben een minder goede gezondheidstoestand dan hun leeftijdsgenoten.
De auteurs van het onderzoek onthouden vooral het beschermende effect van het verpleeghuis op eenzaamheid. Het streven van de meeste ouderen om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen, sluit niet uit dat verhuizing naar een residentiële zorgstructuur voor de kwetsbaarste onder hen de beste oplossing kan zijn.
