Geneesmiddelen zijn geen gewone consumptiegoederen. Dat is nochtans wat MediMarket u wil doen geloven onder het mom van “democratisering” van de expertise in gezondheid. Wat ze eigenlijk doen is pleiten voor ongecontroleerde concurrentie en publiciteit om u zoveel mogelijk te kunnen verkopen, of dat nu goed is voor uw gezondheid of niet. Dat zoiets ook nog eens ten koste gaat van de nabijheid voor elke Belg tot een apotheker in zijn buurt en de kwaliteit van begeleiding en opvolging, vergeten ze er bij te zeggen. Aanzetten tot overconsumptie moet kunnen, deontologie is ouderwets en toegankelijkheid reduceren we tot prijs. Hoe durf je zoiets zonder blikken en blozen stellen?

MediMarket vond het nodig om met een pseudo-onderzoek aan te tonen dat zelfzorggeneesmiddelen te duur zijn in België om hun kwalijke beleid goed te praten. Zij verkopen u liefst zoveel mogelijk – of u het nu nodig hebt of niet – om zo veel mogelijk winst te maken. Punt. Dat inpakken als “democratisering” is huichelachtig en hypocriet. 11 “constructieve voorstellen” formuleren is vermomde marketing en lobbying. Dat een duizendtal Belgen “ja” antwoord als je vraagt of iets te duur is, kan je nu niet bepaald verrassend noemen. Je zou ook eens kunnen vragen of ze meer willen verdienen of minder belastingen willen betalen. Ik voorspel u dat een statistisch significante meerderheid daarmee zal instemmen. Daar is echt geen wetenschappelijk verantwoorde enquête voor nodig, hoor. Window dressing!

Dat gezondheid en geneesmiddelen géén consumptiegoederen zijn zou eigenlijk geen betoog hoeven. Het is dat “sommigen” het nodig vinden om dat om oneigenlijke redenen keer op keer in vraag te stellen, of het nu uit winstbejag is of uit politiek opportunisme. Toegang tot gezondheidszorg is een mensenrecht en dus een verantwoordelijkheid van de gemeenschap. Dat kan je niet aan de vrije markt overlaten, want die zet zoals we allemaal wel weten aan tot consumentisme. Gezondheidszorg is overigens geen vrije markt want er zijn – gelukkig! – wettelijke regels en deontologische codes die misbruik van mensen met gezondheidsproblemen voorkomen of beteugelen. En voor we het vergeten: de ziekteverzekering spendeert jaarlijks miljarden aan de volksgezondheid op basis van solidariteit. Het is de morele plicht van de overheid om dat recht op gezondheid en die solidariteit in de ziekteverzekering te vrijwaren.

Zelfzorggeneesmiddelen, voedingssupplementen en medische hulpmiddelen vallen niet onder dat solidair systeem, zegt u? En dat betekent dan ineens dat concurrentie en prijs het enige zijn dat telt? Dat is onverantwoord mercantilisme. Het potentieel risico van onaangepast gebruik van geneesmiddelen is evident. Verkoop van geneesmiddelen die onvoldoende gereguleerd is, kan ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van gebruikers. Denk maar aan de risico’s van paracetamol, een veel gebruikte pijnstiller en koortswerend middel, beter bekend onder de merknamen Dafalgan® en Perdolan®. Acute toxiciteit bij overdosering geeft aanleiding tot onomkeerbare schade aan de lever en kan een fatale afloop kennen. Of de courante hoestremmer dextrometorfaan, die de oorzaak kan zijn van het uitzonderlijke, maar levensbedreigende serotonerg syndroom als het samen gebruikt wordt met courante geneesmiddelen als SSRI-antidepressiva. Het zijn maar enkele voorbeelden. 

Financiële drempels tot gezondheidszorg laag houden is en blijft een streefdoel. Dat doen ten koste van advies, begeleiding en opvolging is een aanslag op de volksgezondheid. Dat is onverantwoord. Overconsumptie aan lagere prijzen levert overigens geen vermindering van de kosten op. Verplaatsing naar de commerciële supermarktapotheken of thuislevering is ook niet gratis en trouwens ook nog slecht voor het milieu. Bewust eenzijdige weergave van de feiten is niet alleen intellectueel oneerlijk, het is in dit geval moreel laakbaar. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat degenen die deze “feiten” in de media brengen meer gedreven worden door hun bankrekening dan door volksgezondheid of door de levenskwaliteit van hun klanten. Laat u daar niet aan vangen.

Lieven Zwaenepoel, Voorzitter APB 

> Lees ook De Belgische patiënt betaalt te veel voor zijn geneesmiddelen in een te weinig concurrerende markt (persbericht)