Als gevolg van de technologische vooruitgang en onze groeiende kennis van de moleculaire biologie denken we dat we alles kunnen onderzoeken, alles kunnen testen… Dat klopt, maar heeft het ook zin?
De intentie van de onderzoekers was goed: voorkomen dat het zikavirus zich verspreidt in een populatie die bloed moet krijgen. De FDA had bovendien aangeraden om het virale RNA op te sporen in het bloed van alle donoren. Dat werd dan ook gedaan, tussen juni 2016 en september 2017.
In het totaal evalueerden de onderzoekers 4.325.889 bloedgiften. Bij 393.712 (9%) werd bij de eerste test geen viraal RNA gevonden. Van de overige 3.932.176 reageerden er aanvankelijk 160, waarvan de positiviteit slechts in 9 gevallen bevestigd werd. Er moeten dus 480.654 donoren worden getest om één positief resultaat te vinden.
Zowel de onderzoekers als de auteur van het redactionele artikel stellen dat de strategie die de FDA aanbeveelt erg duur is en weinig resultaat oplevert. Uiteraard moet alles in het werk worden gesteld om de overdracht van dergelijke ziekte te vermijden, maar het bloed is niet de enige vector, aangezien het virus ook in zaadvocht aanwezig is.
Als we echt willen weten hoe het virus zich in de populatie verspreidt, zouden we trouwens misschien geen specifieke populatie zoals bloeddonoren moeten selecteren, omdat je dan altijd met een vertekening rekening moet houden.
Door alleen bloeddonoren te testen, wekken we bij de bevolking bovendien de indruk dat een bloedtransfusie een risico inhoudt, terwijl we dat helemaal niet weten. Er is niet aangetoond dat het virus in staat is om het bewarings- en opslagproces van bloedproducten te weerstaan. En aangezien een infectie met het zikavirus subklinisch evolueert, is het niet zeker of het rechtstreeks in verband kan worden gebracht met een bloedgift.
Moeten we dan stoppen met testen? Een eenvoudige vraag waarop het antwoord vanzelfsprekend kan lijken, maar de realiteit is veel complexer. Dat is nog meer het geval omdat de epidemie weliswaar afneemt, maar nog niet helemaal voorbij is.
